ما آدم های معمولی، اگر خیلی خوب باشیم، تک خصلت های خوبی داریم که با کوبیدن و بیختن(غربال کردن) چند نفرمان، می شود یک آدم نصفه و نیمه ساخت.
ولی برخی یک تنه چند نفرند...یک امت اند.
تمام هستی اند...
تنهایی تمام عیارند،
نه نیازی به کوبیدن دارند و نه بیختن،
اینها آویختنی اند...
مثل یک طناب باید آنها را آویخت تا دیگران برای بیرون زدن از چاه زندگی به آنها بیاویزند.
حبل الله المتین همین هایند...
عروه الوثقی خودشانند.
باید به آنها چنگ زد،
باید به آنها آویخت.
.

سیدمیثم میرتاج الدینی

یکی از آیاتی که در مورد امام زمان است این آیه است:
و نريد ان نمن على‏ الذين استضعفوا فى ‏الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين، و نمكن لهم فى ‏الارض‏» سوره قصص آيه 5.
و ما بر آن هستيم كه بر مستضعفان روى زمين نعمت دهيم و آنان را پيشوايان سازيم و وارثان گردانيم.
اين آيه اگر چه به مناسبت داستان فرعون و موسى و بنى‏ اسرائيل نازل شده است، اما مدلول آن عام بوده و بيانگر سنتى است كه خداوند در ميان مردمان جارى ساخته است.
به عبارت ديگر اين آيه بيان مى‏ كند كه خداوند بزودى دستان مستضعفان را مى ‏گيرد تا آنها را بر مستكبران غالب سازد و آنها را وارث شهر و سرزمين مستكبران نمايد.

در حديثى كه «مفضل ‏بن عمر» روايت كرده چنين آمده است:
«سمعت اباعبدالله، عليه‏ السلام، يقول: ان رسول‏ الله، صلى‏ الله ‏عليه ‏وآله، نظر الى على و الحسن و الحسين، عليهم‏ السلام، فبكى و قال: انتم المستضعفون بعدى.
قال المفضل: قلت: مامعنى ذلك؟ قال: معناه انكم الائمة بعدى، ان‏ الله عزوجل يقول: «و نريد ان نمن على الذين استضعفوا فى‏ الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين‏» قال، عليه‏ السلام: فهذه الآية جارية فينا الى يوم القيامة.»
از اباعبدالله (امام صادق)، عليه ‏السلام، شنيدم كه فرمود: پيامبر اسلام، صلى ‏الله ‏عليه ‏وآله، نگاهى به على، حسن و حسين، عليهم‏ السلام، انداخت و در حالى كه گريه مى‏ كرد فرمود: شما مستضعفان پس از من هستيد.
مفضل مى ‏گويد: پرسيدم معناى اين سخن چيست؟ و امام [در جواب] فرمود: معناى اين سخن اين است كه شما امامان بعد از من خواهيد بود. خداوند، عزوجل، مى‏ فرمايد: «و ما بر آن هستيم كه بر مستضعفان روى زمين نعمت دهيم و آنان را پيشوايان سازيم و وارثان گردانيم.»

در نهج ‏البلاغه نيز چنين آمده است:
عطف الضروس على ولدها. و تلا عقيب ذلك: و نريد ان نمن على الذين استضعفوا فى‏ الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين.»
دنيا بر ما [آل محمد] بازگردد و مهربانى نمايد مانند بازگشت‏ شتر بدخو و گازگير به بچه خويش و در پى آن خواند: مى ‏خواهيم بر آنانكه در زمين ناتوان شمرده شده‏ اند منت نهاده [توانا و بزرگوارشان گردانيم] آنها را پيشوايان و ارث برندگان [زمامداران دين و دنيا] قرار دهيم.
«ابن ابى‏ الحديد» (خودش سنی است)در شرح اين كلام اميرمؤمنان، عليه ‏السلام، مى‏ گويد:
«اماميه گمان مى‏ كنند اين كلام خداوند وعده ‏اى است از سوى او نسبت‏ به امام غايبى كه در آخرالزمان مالك زمين مى‏ شود. اما اصحاب ما [اهل سنت] مى‏گويند: اين كلام وعده ‏اى است نسبت‏ به امامى كه مالك زمين مى‏ شود و بر همه سرزمينها چيره مى‏شود. اما لازم نيست كه اين امام در حال حاضر موجود باشد، بلكه براى درستى اين كلام تنها همين كه او در آخرالزمان به دنيا بيايد كفايت مى‏كند.»
اما بايد گفت: در اينكه آيه مزبور وعده به ظهور امامى است كه پيش از برپايى قيامت مالك زمين شده و بر همه سرزمينها چيره مى‏ شود، اتفاق نظر وجود دارد و تنها اختلاف در اين است كه آيا اين امام در حال حاضر وجود دارد يا اينكه خير، او به موقع خود متولد مى‏ شود؟ اما به هر حال در اين موضوع ترديدى ‏نيست كه اين امام از فرزندان على، عليه ‏السلام، خواهد بود.

#سوره-حمد (6)
"ایاک نعبد و ایاک نستعین"
مراد از این آیه چیست و چه باید از آن بفهمیم؟
در این ایه دو نکته بسیار حائز اهمیت است:
توحید در عبادت:یعنی هیچ کس و هیچ چیز را شایسته پرستش ندانیم جز ذات مقدس پروردگار(همان که رب و خالق است)
توحید افعال:تنها مؤثر حقیقی را در عالم فقط و فقط خدا بدانیم.( اثرش در حوادث مهم زندگی دیده میشود، مثل ازدواج، کنکور، بیماری و ... پس پول،پارتی،...تأثیری ندارند) البته به این معنا نیست که دنبال اسباب نرویم بلکه از عمق جان متوجه باشیم هر سببی تأثیری که دارد به فرمان خداست.
این تفکر باعث میشود که انسان از همه کس و همه موجودات بریده و تنها بخدا پیوند بخورد.

شهریاری

#سوره -حمد (5)
مگر خدا مالک تمام جهان نیست پس چرا در سوره حمد مالکیت او مختص به روز جزا شده(مالک یوم الدین)؟
مالکیت خداوند شامل هر دو جهان و تمامی موجودات است اما، بروز و ظهور این مالکیت در قیامت بیشتر است زیرا در آن روز تمامی پیوندهای مادی و مالکیتهای اعتباری از بین می رود.در آنجا هیچ کس چیزی از خود ندارد.

شهریاری

#سوره-حمد (4)
معنای رب بودن خدا اینست که او مالکیست که تدبیر امور مملوکش را میکند. پس تمام امور بندگانش متعلق اوست اعم از رزق، ازدواج، مسکن،.. به همین صورت است امور سایر مخلوقات که حقیقتا قوام آنها به ذات الهی است و هرگز از اراده و مشیت او جدا نمیشوند.
مالکیتی که ما داریم در مقابل مالکیت خداوند متعال اعتباری و قراردادیست و مالک حقیقی فقط و فقط اوست.
اما ما گاهی رب بودن و پرورش بودن او را فراموش می کنیم ، ما در دامن و آغوش اوییم و این اوست مارا پرورش میدهد پس چرا به او پشت می کنیم و دنباله رو شیاطین جن و انس میشویم.
اگر فراموش نکنیم که مالک حقیقی فقط اوست، به این دنیا دل نمیبندیم و هر آنچه وجود دارد را به چشم عاریه و امانت می بینیم از جمله زن و فرزندو...
در آن صورت دل کندن راحت تر میشه! بلاخره روزی باید رفت پس به آنچه که برای ما نیست دل نبندیم و فقط عبد باشیم.

شهریاری

#سوره-حمد (3)
امام صادق(ع) فرمودند:" شیطان چهار بار فریاد کشید و ناله سر داد نخستین بار روزی بود که از درگاه خداوند رانده شد، سپس هنگامی بود که از بهشت به زمین تنزل یافت، سومین بار هنگام بعثت محمد(ص) بعد از فترت( نیامدن طولانی) پیامبران بود. و آخرین بار زمانی بود که سوره حمد نازل گشت."

شهریاری

#سوره-حمد (2)
رحمن صیغه مبالغه است وآن رحمتی است که شامل همه بندگان اعم از کافر و مؤمن است." و رحمتی وسعت کل شی"(اعراف آیه 156)
رحیم صفت مشبهه است و آن رحمتیست که خداوند به بندگان خاص خود عنایت می کند که نعمتی است ثابت و دائمی.
امام صادق (ع): "خداوند معبود همه چیز است، نسبت به تمام مخلوقاتش رحمان،ونسبت به خصوص مؤمنان رحیم است."

شهریاری

#سوره-حمد (1)
خدای تعالی خود را بسبب کمال ذاتی خود (آنچه که خود دارد-کمال محض) و به سبب آنچه از افعال او ظاهر است مدح وتمجید می نماید.پس اوست پروردگار جهانیان و بخشنده بر آنها، و اوست که تسلط بر عوالم (دنیا و آخرت) دارد.
برگرفته از برگزیده تفسیر المیزان

شهریاری

ولایت در قرآن

#شجاعت

سوالی که هر فردی بدون تفکر فوری پاسخ می دهد...

آیا یک فرد شجاع نزد شما برتر است یا ترسو؟؟؟
همه بدون درنگ پاسخ می دهند...شجاع.

قرآن میان این دو فرد مقایسه ای انجام داده و به ما نشان داده است تا خود انتخاب کنیم.

در آیه 40توبه خداوند در مورد همراه پیامبر در غار(خلیفه اول) می فرماید:"لاتحزن ان الله معنا"نترس..خدا با ماست.

در همان شب که به لیلة المبیت معروف شده است در مورد شخص دیگری که جای نبی اکرم خوابید(امام علی) تا او هجرت نماید خداوند در آیه 207بقره می فرماید:"من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله ..."کسی که جان خود را برای معامله با خدا و رضای او در معرض خطر قرار می دهد.

قضاوت با مخاطب

سیدمیثم میرتاج الدینی

داستان سلیمان و بلقیس و تخت او را همه شنیده ایم...
سلیمان جمعی از انسان ها و جنیان را فراخواند تا تخت بلقیس را به او برسانند.
عفریتی از جن عرض کرد که من تخت را قبل از آنکه از جای خود برخیزی نزد تو خواهم آورد.

آصف بن برخیاء که نزدیکان سلیمان بود عرضه داشت ای نبی خدا من تخت را در یک چشم برهم زدن نزد تو حاضر می کنم.
قرآن در مورد آصف که از هزاران کیلومتر فاصله تخت را در یک چشم برهم زدن حاضر میکند می فرماید:
قالَ الَّذی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ أَنَا آتیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبّی
ما بهره ای از علم کتاب را به او دادیم.

کسی که #بهره-ای-اندک از علم کتاب دارد اینگونه عالم در تسخیر اوست.
اما در جای دیگر قرآن خداوند به شخصی اشاره می کند که #تمام علم کتاب نزد اوست و روایات بسیاری علی ابن ابی طالب را آن شخص معرفی می کند.
در روایتی از امام صادق بدین مضمون آمده است که بهره ای که به آصف داده بودند همانند نسبت قطره است به دریا...
و تمام علم الکتاب نزد ما اهل بیت است.

رجوع به ابراهیم4