در سوره مائده در آیه55خداوند ولیّ خودش را کسی معرفی می کند که در حالت رکوع نماز ،زکات می دهد.
داستان معروفی است:به یک تعبیر گدایی وارد مسجد شد و درخواست کمکی کرد و کسی او را اجابت ننمود.
گدا در مسجد صدا بلند کرد که خدایا شاهد باش در مسجد آمدم ولی کسی از مسلمین کمکی نکرد.
امیرمونان که در حالت رکوع بود اشاره کردند تا سائل نزد او رود و انگشتری را از دست علی ابن ابی طالب بیرون آورد.گدا اینچنین نمود و از مسجد خارج شد و این آیه در مدح امام علی نازل شد.
"انما ولیکم الله و رسوله و الذین امنوا الذین یقیمون الصلاة و یوتون الزکاة و هم راکعون
اما #دو-شبهه در این باره مطرح است:1-عمر و ابوبکر هم بعدها اینگونه کاری کرده اند تا آیه شامل آنها هم بشود.
2-علی ابن ابی طالب مگر در نماز چنان غرق در خدا نمی شد که تیر از پای او بیرون می کشیدند،پس چگونه صدای گدا را می شنود؟؟؟
-عمر و ابوبکر هم بعدها اینگونه کاری کرده اند تا آیه شامل آنها هم بشود؟اولا شان نزول آیه در مورد علی ابن ابی طالب می باشد.ثانیا آیه می فرماید خداوند ولیّ در زمین دارد و این ولی نشانه اش این است که در رکوع زکات می دهد.
اما آیه درصدد این نیست که بفرماید:هرکس که در رکوع زکات داد ولیّ خداست.
مانند این می ماند به فلانی بگوییم فرزند تو میان آن جمع این است..بعد برای آنکه متوجه شود بگوییم آنکه پیراهن آبی پوشیده است.
اما منظور این نیست که هرکس آبی پوشیده است فرزند توست.
ایه هم نمی فرماید هرکس در رکوع زکات داد ولیّ خداست.می فرماید:نشانه ولیّ خدا این است که در رکوع زکات می دهد و لذا شامل هرکس که در رکوع زکات دهد نمی شود.
2-علی ابن ابی طالب مگر در نماز چنان غرق در خدا نمی شد که تیر از پای او بیرون می کشیدند،پس چگونه صدای گدا را می شنود؟
امام علی در نماز از خود بیخود می شده است و دنیا را فراموش می کرده است..از خدا که غافل نمی شده است.
همان خدایی که دستور به نماز می دهد دستور به پرداخت زکات هم داده است.همان خدا به علی می گوید گدا را دست خالی برنگردان...و علی در نماز که غرق خداست فرمان خدا را می شنود و اجابت می کند.
پس علی از خلق غافل است نه از خالق و خالق دستور می دهد که زکات بپرداز.
علی کیست همانی که دهد خاتم شاهانه گدا را
همانی که حسینش به جهان کرده علم کرب و بلا را
کاربر:سلام
یه شبهه دیگه هم هست که با موضوع اول ارتباط داره و اونم اینکه چرا ضمائر همه جمعند؟
مباحث:سلام
خب دو جواب به ذهنم میرسه:
1-در خیلی کاربردهای قرآن خداوند خطاب جمع زده است ولی منظور فرد بوده است از جمله آیاتی که خطاب به ادم و حواست که دو نفر هستند و در عربی دو نفر رو با مثنی میارن ولی جمع امده و...
2-تمام ائمه منظور بوده اند.
کاربر:
و یه نکته جالب:
ابوبکر و عمر که هیچی یکی رفت 400 دینار از معاویه گرفت گفت آیه در حق معاویه نازل شده.
لعنت خدا بر دشمنان اهل بیت...
سیدمیثم میرتاج الدینی
کدام امام زمان؟