فروغ فرخزاد....کسی که به خاطر استعداد بالای شاعری اش مورد تکریم اهل ادب است.
اما خوب است کمی درباره برخی اشعارش بگوییم تا شخصیت او قدری از پس پرده ابهام بیرون آید و اگر کسی نقدی بر او می زند به حساب سیاست نگذارند...
فروغ مجموعه اشعاری دارد به نام عصیان ...
در آنجا به خداوند گیر می دهد...که چرا شیطان را آفریده.
خدا را خودپرست می خواند...انسان را بی اختیار می داند و می گوید مجبور است.
بهشت را توطئه می داند.جهنم را حقیقت و خدا را عاشق جهنم و عذاب کردن می خواند و...
خوب است دوستانی که تمایل دارند این مجموعه شعر را بخوانند.
آه آیا ناله ام ره می برد در تو؟؟
تا زنی برسنگ جام خود پرستی را..
یک زمان با من نشینی با من خاکی
از لب شعرم بنوشی درد هستی را...
از اینجا شروع می کنه نق زدن هایی که سال ها پیش مکتب سوفیست خواست با این ترفند پول ها انبار کند ولی نتوانست.
متاسفم برای کسانی که بازخورده(تفاله)تفکرات پوچی که سالها پیش رد شده اند و منقرض گردیده متفکرین آن نسلشان از بس چرن گویی کرده اند را باز به زبان شعر و ادبیات زیبای ایرانی در می آورند.
اینگونه افراد هنوز هم هستند و مختص به فروغ نمی باشد.
درموردتولدش میگه و این مصرع
من به دنیا آمدم بی آنکه خود خواهم...
بعد این نق زدن...
کی رهایم کرده ای تا با دوچشم باز
برگزینم قالبی خود از برای خویشتا دهم بر هر که خواهم نام مادر را
خود به آزادی نهم در راه پای خویش
این حرف که میگه من مجبور بودم در خانواده ای به دنیا بیام و چرا نمی تونم خودم خانوادم رو انتخاب کنم و آزادانه زندگی کنم...
جوابش اینه..خیلی خلاصه.
اون دنیا از خانواده نمی پرسن...از اعمال می پرسن.هرچند اگه کسی در کوره دهاتی به دنیا بیاد که نمی تونه بره دنبال راه درست و حقیقت و...این شخص جاهل قاصره و خدا اون می بخشه و حساب و کتابی بر آنچه که واقعا نمی توانسته نمی شه.
خانواده ها ومحیط ملاک سنجش خدا نیست....
عمل هم مهم نیست...
نسبت بین عمل و داشته ها مهم است.
یکی در خانواده اهل علم اگر به گمراهی رود عذابش بیشتر و دیگری در خانواده ای دور از علم و...
همین طور که خدا به اونی که در مضیقه هست و به راه درست چمگ می زند بیشتر عنایت دارد.پس سعی مهم است.لیس للانسان الا ما سعی...نسبت میان عمل و داده ها
سیدمیثم میرتاج الدینی
وادی سلم